İndia-Calcutta

İnsan kokularının karıştığı ve araçların yoğun olduğu ,gözlerimin her baktığı noktada sefaletin, yoksulluğun diz boyu olduğu bu yerde, her şeye rağmen yüzlerinde ki  gülümse hiç eksik olmayan insan suretlerine tanık olmak, hemen her yerde rastladığım, içimi burkan derinden üzen o anı unutmak mümkün mü?

Bu hayat koşullarına rağmen yinede gözlerde hiç eksik olmayan o umudu, o ışığı burada görmek. Umudun azmin hiç yılmadan, her ne olursa olsun ayakta durmanın ,bir gecelik olsa bile tok uyumanın, alın teriyle helal kazanç çabası ile ailesini geçindiren, insan gücüyle çekilen çekçeklerin yük ve insan taşıdığı bu yerde hayatı daha iyi anlıyorum. İki kesimin birleştiği ,varlık ve yokluk hayatı arasında açlar ve tokların umursamadan yaşamaya alışık olduğu bu yerde hayat sıradan bir gün gibi. Dar sokaklar arasında sağlığa uygun olmayan satışlar, yeme, içmenin bir an olsun bile tereddüt etmeden yapıldığı bu yerde nasıl sağlıklı olabildiklerine şaşıyorum.

Sokaklarda hiç çekinmeden yıkanan insanların ,büyük tuvaletini bile hiç sıkılmadan yaptığı insan manzaralarına alışmış gözler arasında yaşamını sürdürme gayesinden başka amaçları olmayan, ayakta kalabilme savaşı.

Savaştan yeni çıkmış bir yer havasını andıran, bakıma, sevgiye ,aileye ihtiyaç duyan terk edilmiş çocukların küçücük şeylerden bile mutlu olduğu, gözlerinin güldüğü bir dünya. 

Gözününüzün baktığı sokak aralarında akşamdan yıkanmış çamaşırların güneşin, yağmurun altında kurumaya bırakılmış ,sıvası dökük derme çatma evleri geçerken nasıl olabilir diyorum. 

Şehrin bir tarafı bu kadar gelişmişken ,bir tarafının unutulmuş hali nasıl olabilir. 

Kendi insanını nasıl bu sefilliğe itebilir...Hiç bir şeyin göründüğü gibi olmadığı, bu yerde

 Aşkın ,sevdanın, sevmenin, sevilmenin nereye giderseniz gidin yüreklerde yaşadığı, insan kalbinin nerede yaşarsanız yaşayın nasıl olursanız olun hissettiğiniz değişmeyen tek gerçeği ile.

Puzzle