Her sabah

Sabahların kokusu sen misin diyorum, her sabah yürüdüğüm yollarda. Günün kokusu diyorum sana, gözlerimin dokunup geçtiği ağaçlar yollar, insanlar arasında kuşların sesleri daha bir anlam katıyor senden bana. Bir kaç gündür o soğuk sert hava sıcak ilkbahara bıraktı kendini, mevsim sonbaharı ağırlayan yüzünü gösterse de bilirsin sonbaharı çok severim. Sonbaharın o utangaç yüzü, yağmurun ardından o derin kokuyu kuşların sesindeki o eşlik yok mu? Kaç defa bu duyguyu yaşadım ömrümde. Belki de çocukluğumun en güzel anlarında yaşadığım günlerden olmalı bu. Hiçbir beklenti olmadan o anın, o günün, yaşamanın doyumsuzluğu belki. Çocukluğumun o yıllarını düşündüğümde geride bıraktığım en güzel yıllarım diyorum şimdi. O sokakların yağmuruna karına çamuruna tozuna aldırmadan en güzel kirlenmeyi en güzel paylaşmaların, küslüklerin, kavgaların bile o çocukluk yıllarında güzel olduğu. Korkusuzca ağaçlara tırmanıp en iri en güzel elmayı, kirazı ağaçtan koparmanın o tadını hiç unutmuyor insan. Korkusuzluğun en güzel yılları hayata karşı lider bir savaşçı gururu ile üstelik. Düşsen de yaralansan da kaybetsen de kazansan da hayatta açamadığın derin izlerin olsan da kendi içinde yaşamayı öğreniyor insan.
Ne çok hayatımdan gidenler ve gelenler oldu, hiç değişmeyen bizi biz yapan o büyümek bilmeyen çocuksu duygularımızla bu güne kadar unuttuklarımız, unutamadıklarımızla. İlk bakışta insanlara karşı soğuk bir mizaca sahip olsam da aslında öyle olmadığım, belki de yaşamım boyunca en yakınlarımı kaybetmenin verdiği derin acıların bıraktığı izleri sebebim di. o çok sevdiği yakınlarını kendinden önce kaybettikçe sevse de uzak durmaya çalışıyor. Hayatta ölümün ayırdığı sevdiklerim için ölümü bile bu kadar çok istediğim çok sevdiğim olmadı, insan ölümü bu kadar sevebilir mi,? Her sabah aynı yolda aynı saatte işe gitmeden aynı duyguları hissetmek, aynı günün tekrarı aynı geceyi yaşamak gibi. Her şeyden kendini uzak tutan kendi duvarları arasında böyle bir adamın içinde ki o sevgiyi neden sakındığını anlamak istediğin gibi. Sabahların kokusu sendin. Akşamı telaşla bekleyen evimin kapısını açtığım o kendi dünyamdan dünyana karıştığım, hayatı bana sevdiren yakınlığını bilmek bile yetiyor.

Puzzle