Kırmızının içimi yakar gibi maviye bulaşmasını ve mavinin mora dönüşmesini biliyorum

 Bir şey resmederken kararsızlık yüzünden yaptığım bir objeyi yâda resmi defalarca silip yeniden çizmeye başlardım, çizgilerimdeki kararsızlık yüzünden kâğıdı  silip tekrar çizerdim. Ağaçları evleri gökyüzünü otları hele bu kadar güzel olduklarını ve büyük bir aşk ile çizebileceğimi hiç düşünmeksizin.
Meğer öyle değilmiş
Meğer her şeyin bir duygu bir his taşıyan özü ifadesi ruhu varmış, içlerinde taşıdıkları göremediğimiz koca bir yüreğe sahip olduklarını görebilmek.
Görebilmenin aşktan, sevmekten geçtiği tek yol olduğu gibi
O aşk ki hiçbir şey düşünmeden teslim olabilme hali
İnsan sevince her şeyin daha farklı olduğunu görerek yaşayabilmesi ne büyük mutlulukmuş meğer.
Aynı seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimi fark etmeksizin yaşadığım mevsimler gibi.
Hani…
Çiçeğin çiçek oluşu değil kokusunun, renginin oluşu gibi, kuşları bilirdim kuştu sonuçta ama bir kuşun yerinde olmayı kanat çırpmayı bir ağacın bir pencerenin önünde yâda sokağında olmayı hiç bu kadar istemezdim.
Meğer bir kuş olmak ne büyük mutlulukmuş, insanın o an istediği yere özgürce hiç umursamadan kanat çırpması, gittiği yere kadar gidebilmesi
Gökyüzünün kokusunu bilmezdim mesela, sevince her şeyin sevdiğinin kokusuna dönüştüğü o duyguyu.
Meğer sevmek içine alır gibi özleyerek sevmek onun kokusuymuş
Şimdi yaptığım bütün resimleri dokunarak yapmanın anlamını biliyorum, Çok sık fırça darbesi kullanmadan parmaklarımın dokunuşları ile rengine bulanarak bütün renklerin dile gelişini
Gözlerimde ki o derin ifadeyi, bir şey yaparken yâda resmederken seni daha çok düşünebilmeyi
Kırmızının içimi yakar gibi maviye bulaşmasını ve mavinin mora dönüşmesini biliyorum
Elbette ki renkleri bilirdim ama bir rengin bile bir renge bu kadar içine özüne karıştığında dönüştüğü halin var olmanın bu kadar yakışabileceğini ancak yüreğinde aşk olanlar bilirdi
Meğer…
Sevince insan gözü açılmış bir çocuk gibi daha çok bakmanın değil bakmaktan çok görebilmenin hazzını yaşaya biliyor
Meğer sen gözümün gördüğü içimin dile gelişi yüreğimin parmak uçları, sesimde açan tomurcuk her defasında bir kez daha sana yeniden var olup yeniden doğmakmışsın

Puzzle