Unuttuk.

Kendimle baş başa olmaları seviyorum.
Evimde olmayı kendi dünyamda yaşamayı.
İnsanın evinden daha huzurlu daha rahat neresi vardır ki?
Birde ailesiyle gününü geçirdiginde degme keyfine,bu bekarlar için biraz keyifli olmaya bilir.
Çünkü günü ne şekilde geçirirse geçirsin sonuçta dönüp dolaştıgı yer yanlızlıktır.
Evet yanlızlık..
Tabi ki dostlar,arkadaşlar vardır.
Tabi ki hayat o kadarda acı degildir.
Bekarlar için avantaj unsuru çok olsada sonuçta gece oldumu yanlızlık koyuyor insana.
Albümleri karıştırıyorumda hayata dair ne çok resim kareleri sıgdırılmış.
Çocukluk dönemi resimlerini pek hatırlamasamda güzelmiş.
Gülen gözlerle bakan resim karelerimin en çok oldugu anlar.
Lise dönemi şu deli çaglar,kanlarımızın kaynadıgı o uçuk kaçık dönemler,hayatı hafife alma;
Dert yok..
Yarın yok.
Gamsız,Tasasız...
Giyim tarzın,saçın bir acayip.
Ne giydiginin önemi olmayan o uç noktalar.
Hayata bakışın,aşkların.
Deli dolu oldugu çaglar...
Şehrin her yerinde senden ait anılar,anılar..
O anılar hiç unutulmaz ya,
Birde anımsadın mı yeniden canlanır herşey.
İçinden derin bir iç çekişle güzeldi yaa dersin.
Güzeldide birde derin izleri olmasa.
Aşk dedimde bu dönemlerde aşkı ne yanlış bilmişiz..
Aşık oldum sanıp kendimizi yerden yere vurdugumuz zamanlar.
Yemeden içmeden kesildigimiz
Arabeks müziklerde avunup şiirler,ucu yanık mektuplar yazdıgımız.
Köşe başı beklemeleri.
Uzaktan takipler.
Gizli bakışlar...
Kız arkadaşının kitabını taşımalar.
Aşkın insanı kör ettigi dönemler bu dönemlerler olmalı...
Ne komik degil mi.?
Şimdi o haller en güzel günlerdi densede gerçek şu ki,
Hayatı anladıgında görmeye başlıyorsun.
Sorumlulukların artıyor,daha bilinçli,daha gerçekçi olarak yaşıyorsun.
Daha ciddi.
Daha gelecege yönelik.
Oysa...
O günler nede güzel günlermiş meger.
Oysa dedimde.
En çok dondurma yemeyi severdik
Pamuk şeker,kagıt helvalar birde elma şekerleri
Kavgalarımız meşhurdu arkadaşlarla.
Meşhurduda hiç küsmezdik.
Burnumuzu da kanatsak,kalbimizide kırsak hiç alınmazdık...
Komşumuzun bahçesinden erigine,kiraz dallarına dadanır,
Avuçlarımızı doldurur kaçar,birde yakalanırdık.
Yakalanırsakta üstüne okkalı bir laf işitirdik.
Malum can çekti derdik.
Kızlarla saklambaç,top oynardık.Yenilgiyi kendimize yediremeyip ona buna kızar mızıkçılıkta yapardık.
Gazoz kapakları,misketlerimiz,uçurtmalarımız olurdu.
Gökyüzü hep mavi,masallar gökkuşagı renginde olurdu.
 Bu yüzden yüzlerimizde hep bi gülümseme,üstünedene şakılar mırıldanırdık.
Adı mutluluk olurdu her sabahın.
Gece oldumu gökyüzünde yıldızları sayar isimler takardık.
Düşünmezdik üçüncü bir renk aramayı...
Bizden ögrenilirdi son moda sevgiler
Ruhumuza tesir edemezdi sert telkinler
Tertemizdi yüregimiz,sır nedir bilmezdi.
Her zaman bizdeydi en flaş haberler...
Büyüdük,büyüdükte.
Yaşamı ciddiye almaktan geçmişi unuttuk ..Puzzle.

1 yorum:

Dalgaları Aşmak dedi ki...

Unutmak vefa özürlü bir bakıştır.

Dip not:ama sen komşularını unutuyorsun.insan arada tıklar kapıyı ne yapıyorlar diye :)